W pierwszych latach życia dziecko zdobywa doświadczenia, które kształtują jego stosunek do siebie i świata. Należy zwrócić uwagę, aby dom, w którym przebywa, był dostosowany do jego potrzeb i wymagań, aby był dla niego atrakcyjny i bezpieczny. Wpływ domu rodzinnego i otoczenia ma olbrzymie znaczenie, gdyż dziecko bezkrytyczne asymiluje to, co najbliższy świat mu oferuje. Dlatego tak ważny jest mądry wybór tego, co jako rodzice oferujemy naszym dzieciom i jaki użytek one z tego zrobią.Myśląc o naszym domu, wyobraźmy sobie, że przestrzeń będzie użytkowana nie tylko przez nas, ale również przez nasze dzieci. To od nas i naszego zaangażowania w organizację wspólnej domowej przestrzeni zależy ich bezpieczeństwo, harmonijny rozwój i dobre samopoczucie.
W projektowaniu wnętrza
pokoju dziecięcego ważne
jest założenie zmieniającej się
funkcji w czasie, poprzez
wyznaczenie odpowiednich
pól na łóżko, biurko,
fotel na czytania.
Odkąd dziecko zaczyna się interesować wszystkim, co je otacza, poznaje świat, należy dołożyć starań, by dom był dla niego bezpieczny, należy zapewnić mu jak najwięcej przestrzeni, z racji jego aktywności ruchowej charakterystycznej dla tego etapu rozwoju. Proces ten przebiega aż do wieku dojrzewania, ale jest szczególnie intensywny w okresie przedszkolnym. Pierwszy rok życia dziecko spędza w pokoju rodziców i w pokoju dziennym, wtedy właśnie należy zwrócić szczególną uwagę na potrzeby dzieci i ich zainteresowania. Przedmioty codziennego użytku stają się elementami zabawy, stół zamienia się w domek, krzesło w samochodzik, a więc wszystko, co otacza dziecko, rozwija jego wyobraźnię.
Przestrzenią dla dziecka powinien być cały dom. Wnętrza, w których będzie się rozwijało, powinny być kształtowane przede wszystkim pod kątem jego indywidualnych potrzeb. Od drugiego roku życia dziecka, zaleca się, aby posiadało ono własny pokój, który powinien być tak zaprojektowany, aby mógł zmieniać się wraz z dorastaniem dziecka.
Rodzina zamieszkująca w małym mieszkaniu, gdzie niemożliwe jest wydzielenie osobnego pokoju, powinna wydzielić kąt z większego pomieszczenia i urządzić go na miarę potrzeb dziecka.
Własna przestrzeń zwiększa samodzielność i inicjatywę, stwarza bodźce i zachęca do nauki, poprawia koncentrację. Stałe miejsce do spania wyrabia odruch senności związany z tym miejscem. Pokój powinien być zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie sypialni rodziców, tak aby zapewnić zaspokojenie potrzeby poczucia bliskości i bezpieczeństwa.
[smartads]
Dziecko z zasady nie ogranicza miejsca zabawy do własnego pokoju. Bawi się wszędzie. Wnętrza więc powinny być tak urządzone, aby wyeliminować możliwość wyrządzenia szkód czy też wypadku. Należy zapewnić mu swobodę poruszania się, co z kolei angażuje go w życie całej rodziny.
Aby zapewnić dziecku dobre samopoczucie, należy w pokoju pozostawić jak największy obszar wolnej podłogi, bo dzieci najchętniej bawią się właśnie tam. Wykorzystują tę płaszczyznę w niekonwencjonalny sposób, dlatego utrzymanie jej w czystości i higienie jest tak bardzo ważne. Powierzchnia podłogi powinna być odporna na zaplamienia, łatwa do czyszczenia, ciepła w dotyku (podgrzewana, jeśli to możliwe), miękka, ale nie śliska. Dzieci biegają i skaczą, przemieszczają się w niekontrolowany sposób, dlatego dywaniki powinny być przymocowane do podłogi matą, siatką antypoślizgową. Dobrze sprawdzają się podłogi parkietowe, panele, podłoga z korka, łatwo czyszcząca się wykładzina PCV lub dywanowa, wykonane i wykończone materiałami nietoksycznymi, bezpiecznymi dla dziecka.