Co ważne, wyleczenie ospy nie oznacza pozbycia się wirusa z organizmu, a jedynie jego unieszkodliwienie. Po chorobie przyjmuje on formę latentną i ukrywa się w nerwach czaszkowych i rdzeniowych. Tam uśpiony pozostaje do końca życia człowieka. Zdarza się, w czasie znacznego obniżenia odporności, że podczas kontaktu z osobą chorą, wirus niejako budzi się ze stanu uśpienia i objawia się w postaci półpaśca.
Dzieci zazwyczaj przechodzą ospę łagodnie, dlatego zachorowanie nie powinno w jakiś dramatyczny sposób stresować rodzica. Z dorosłymi jest znacznie gorzej i niebezpieczniej, zwłaszcza jeśli ospą zarazi się kobieta w ciąży.
Ospa wietrzna u dzieci rzadko prowadzi do jakichkolwiek powikłań. O ile zmiany skórne nie zostaną rozdrapane i zainfekowane, po odpadnięciu strupów dziecko jest zupełnie zdrowe, a co najważniejsze, zazwyczaj odporne do końca życia Zazwyczaj, bo choć niezmiernie rzadko, odnotowuje się jednak przypadki ponownego zachorowania. Gdy zmiany zostaną rozdrapane, obarczone są ryzykiem pojawienia się ponownego, tym razem bakteryjnego zakażenia lub brzydkich blizn po wyleczeniu. Dorosłym chorującym na ospę grozi m.in. zapalenie płuc, ucha środkowego czy mózgu, a także kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie wątroby lub stawów.
Ospa wietrzna jest najgroźniejsza dla ciężarnych, może bowiem prowadzić do przeniesienia powikłań na płód. Do najczęstszych należą: uszkodzenia mózgu, wzroku, poważne zaburzenia neurologiczne, zmiany skórne. Zdarza się, że w wyniku zachorowania matki, dziecko umiera.
Dorosłych leczy się trochę inaczej. Zazwyczaj nie są oni w stanie sami poradzić sobie z wirusem, dlatego oprócz procedur wdrażanych przy leczeniu dzieci, podaje się dodatkowo lek przeciwwirusowy (zazwyczaj jest to acyklowir).
Profilaktyka ospy wietrznej ma kilka wariantów.
• W Polsce dostępne są szczepienia przeciw ospie wietrznej, jednak nie zostały wpisane do kalendarza szczepień obowiązkowych, w związku z czym wykonywane są odpłatnie na życzenie rodzica dziecka (chyba, że dziecko należy do tzw. grupy ryzyka, a więc np. ma upośledzoną odporność, jest zakażone wirusem HIV, choruje na białaczkę, ma zostać poddane chemioterapii, bądź leczeniu immunosupresyjnemu; obowiązkowo i bezpłatnie szczepi się również dzieci do 12 r.ż. których członek rodziny należy do w/w grupy ryzyka, a nie chorował na ospę wietrzną). Szczepienie przeciw ospie daje niemal 100% pewności niezachorowania.
• Ograniczenie kontaktu z chorymi, choć ze względu na zakaźność w okresie bezobjawowym, sposób ten jest profilaktycznie słaby i dość trudny w realizacji.
[smartads]
• Jeśli istnieje ryzyko, że osoba szczególnie narażona na wystąpienie ciężkich powikłań pochorobowych czy wręcz śmierci mogła mieć kontakt z chorym na ospę wietrzną, podaje się jej surowicę (ze względu na bardzo wysoką cenę surowicy do ciężkich powikłań nie zalicza się tych, które mogą wystąpić u przeciętnie zdrowego dorosłego, a jedynie te, które mogą wystąpić u osób znajdujących się w grupie wysokiego ryzyka, chorych na nowotwory, zarażonych wirusem HIV, przygotowujących się do przeszczepu itp.).
Warto wiedzieć, że przebycie ospy w dzieciństwie, bądź zaszczepienie przeciwko niej, mimo że nie chroni w 100% przed zachorowaniem czy wtórnym zachorowaniem (aczkolwiek chroni w stopniu bardzo zbliżonym do zupełnego), znacząco zwiększa bezpieczeństwo w przyszłości. Organizm ciężarnej, która nabyła odporność jako dziecko, wytworzył przeciwciała, potrafiące walczyć z wirusem w przypadku ponownego z nim zetknięcia, a więc w dużym stopniu ochraniają one także płód. Ponowne zachorowanie (czy to dziecka, czy dorosłego) ma zazwyczaj, w związku z pamięcią immunologiczną, znacznie łagodniejszy przebieg, więc jest mniej ryzykowne.
Dzieci zazwyczaj przechodzą ospę łagodnie, dlatego zachorowanie nie powinno w jakiś dramatyczny sposób stresować rodzica. Z dorosłymi jest znacznie gorzej i niebezpieczniej, zwłaszcza jeśli ospą zarazi się kobieta w ciąży.
Ospa wietrzna u dzieci rzadko prowadzi do jakichkolwiek powikłań. O ile zmiany skórne nie zostaną rozdrapane i zainfekowane, po odpadnięciu strupów dziecko jest zupełnie zdrowe, a co najważniejsze, zazwyczaj odporne do końca życia Zazwyczaj, bo choć niezmiernie rzadko, odnotowuje się jednak przypadki ponownego zachorowania. Gdy zmiany zostaną rozdrapane, obarczone są ryzykiem pojawienia się ponownego, tym razem bakteryjnego zakażenia lub brzydkich blizn po wyleczeniu. Dorosłym chorującym na ospę grozi m.in. zapalenie płuc, ucha środkowego czy mózgu, a także kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie wątroby lub stawów.
Ospa wietrzna jest najgroźniejsza dla ciężarnych, może bowiem prowadzić do przeniesienia powikłań na płód. Do najczęstszych należą: uszkodzenia mózgu, wzroku, poważne zaburzenia neurologiczne, zmiany skórne. Zdarza się, że w wyniku zachorowania matki, dziecko umiera.
Dorosłych leczy się trochę inaczej. Zazwyczaj nie są oni w stanie sami poradzić sobie z wirusem, dlatego oprócz procedur wdrażanych przy leczeniu dzieci, podaje się dodatkowo lek przeciwwirusowy (zazwyczaj jest to acyklowir).
Profilaktyka ospy wietrznej ma kilka wariantów.
• W Polsce dostępne są szczepienia przeciw ospie wietrznej, jednak nie zostały wpisane do kalendarza szczepień obowiązkowych, w związku z czym wykonywane są odpłatnie na życzenie rodzica dziecka (chyba, że dziecko należy do tzw. grupy ryzyka, a więc np. ma upośledzoną odporność, jest zakażone wirusem HIV, choruje na białaczkę, ma zostać poddane chemioterapii, bądź leczeniu immunosupresyjnemu; obowiązkowo i bezpłatnie szczepi się również dzieci do 12 r.ż. których członek rodziny należy do w/w grupy ryzyka, a nie chorował na ospę wietrzną). Szczepienie przeciw ospie daje niemal 100% pewności niezachorowania.
• Ograniczenie kontaktu z chorymi, choć ze względu na zakaźność w okresie bezobjawowym, sposób ten jest profilaktycznie słaby i dość trudny w realizacji.
[smartads]
• Jeśli istnieje ryzyko, że osoba szczególnie narażona na wystąpienie ciężkich powikłań pochorobowych czy wręcz śmierci mogła mieć kontakt z chorym na ospę wietrzną, podaje się jej surowicę (ze względu na bardzo wysoką cenę surowicy do ciężkich powikłań nie zalicza się tych, które mogą wystąpić u przeciętnie zdrowego dorosłego, a jedynie te, które mogą wystąpić u osób znajdujących się w grupie wysokiego ryzyka, chorych na nowotwory, zarażonych wirusem HIV, przygotowujących się do przeszczepu itp.).
Warto wiedzieć, że przebycie ospy w dzieciństwie, bądź zaszczepienie przeciwko niej, mimo że nie chroni w 100% przed zachorowaniem czy wtórnym zachorowaniem (aczkolwiek chroni w stopniu bardzo zbliżonym do zupełnego), znacząco zwiększa bezpieczeństwo w przyszłości. Organizm ciężarnej, która nabyła odporność jako dziecko, wytworzył przeciwciała, potrafiące walczyć z wirusem w przypadku ponownego z nim zetknięcia, a więc w dużym stopniu ochraniają one także płód. Ponowne zachorowanie (czy to dziecka, czy dorosłego) ma zazwyczaj, w związku z pamięcią immunologiczną, znacznie łagodniejszy przebieg, więc jest mniej ryzykowne.
Katarzyna Perkowska
Image courtesy of Renjith Krishnan and Sura Nualpradid/FreeDigitalPhotos.net
Strony: 1 2