Jak myślą dzieci?
Rozwój myślenia dokonuje się poprzez aktywny i różnorodny kontakt z otoczeniem.
0-2 lata: Dziecko poznaje świat przez dotykanie, ssanie, chwytanie, obserwowanie, jego działania często są przypadkowe, ale dzięki nim uczy się widzieć związek między działaniem a jego skutkiem.
2-7 lat: Dziecko używa przedmiotów celowo i planuje swoje czynności. Jego rozwój dokonuje się przez relacje z dorosłymi i innymi dziećmi. Koncentruje się wyłączenie na tym, czego akurat doświadcza zmysłami. Potrafi stosować się do reguł, np. podczas gry.
7-11 lat: Dziecko wykonuje konkretne operacje na przedmiotach i czynnościach, myślenie jest logiczne, wie, czym jest odwracalność, klasyfikacja, szeregowanie, rozumie pojęcie liczby, bazuje już na własnym doświadczeniu.
11 lat i więcej: Dziecko nabywa zdolność abstrakcyjnego myślenia, rozważa swoją przyszłość i spekuluje na temat hipotetycznych zdarzeń, jego poziom myślenia jest coraz bardziej zaawansowany, formułuje wnioski na podstawie ogólnych teorii. Dalszy rozwój intelektualny to w zasadzie poszerzanie zasobu wiedzy. Sam sposób jej nabywania i przetwarzania jest już w wieku 11 lat ustalony.
Zabawa w naukę
Sytuacją, w której dzieci najszybciej i najchętniej się uczą, jest zabawa. Postaraj się, aby zdolności poznawcze dziecka rozwijać w miłek i swobodnej atmosferze, raczej zachęcając do działań, niż je nakazując.
Samodzielność
Rozwój intelektualny zależy w dużej mierze od poziomu samodzielności dziecka. Jeśli samo myśli, rozwiązuje problemy, wnioskuje i uczy się – jego poziom inteligencji będzie wysoki. Nie każde dziecko przejawia chęci do radzenia sobie samemu, co może wynikać z braku umiejętności lub nadopiekuńczości rodziców. Ucząc dziecko samodzielności, pokazujemy mu zarazem, jak być odpowiedzialnym za swoje działania. Jeśli jego działania lub praca zakończą się sukcesem, wówczas największą nagrodą będzie radość, dum i satysfakcja, poczucie własnej wartości. To najlepsza zachęta do podejmowania kolejnych wyzwań.
[smartads]
Nadopiekuńczość zwykle skutkuje tym, że dziecko uczy się bezradności, nie radzi sobie z problemami i obwinia innych za własne niepowodzenia, ponadto brakuje mu wiary we własne siły. Zawsze zachęcaj do samodzielności!. Nie spiesz się z odpowiedziami, zadaj dziecku naprowadzające pytanie lub ogólną zasadę.